Evanescence’tan “Never Go Back”, Japonya’da Yaşanan Trajediden Esinlenildi

“Hepimiz televizyonun önüne yapıştık, yürek parçalayıcı görüntüleri izliyorduk,” diyor Amy Lee MTV News’a.

Geçen ay Amy Lee MTV News’ı, Evanescence’in yeni albümlerine son rötuşları atmakta olduğu Nashville’e davet etti, beş yıl sonra çıkaracakları ilk albümdü bu. Biz oradayken, bize birkaç şarkı dinletti –ilk single “What You Want” ve rüyamsı “Lost in Paradise” da bunlara dâhil. Bu şarkıların yanında daha yayınlamak için hazır olmayan birkaç şarkı da vardı, bunların en önemlisi bayağı epik bir rock şarkısı olan, o zamanki adıyla, “Orange”dı.

“What You Want” gibi bu şarkı da grup için yeni bir başlangıçtı: Grubun sesini daha önce olmadığı gibi ilerleten devasa, cesur bir ballad. (Lee şarkıyı daha önce “Güzel ve epik… Birini bir trajedide kaybetmiş başka bir kişinin perspektifinden,” diye tarif etmişti.) Tabii, “What You Want”ın aksine, daha o zaman bitmiş sayılmazdı, bu nedenle grup hayranlara dinletilmesini istememişti.

Tabii, bir ay kadar ileri sarınca –“What You Want” ilk gösterimine- işlerin değiştiğini görüyoruz. “Orange” bitmekle kalmayıp “Never Go Back” ismini aldı. Ama Lee’nin MTV News’a dediğine göre, şarkının mesajı ve esinlenildiği olay değişmedi.

“Benim hayatım hakkında değildi… Ön-yapım aşamasına ilk girdiğimizde, Japonya’da tsunami ve depremler oldu ve hepimiz televizyonun karşısına yapıştık, yürek parçalayıcı görüntüleri izliyorduk,” dedi [Amy]. “Ve hakkında çok düşünüyordum o sırada. Aklımda bir tek o vardı ve o sırada bu şarkı üzerinde çalışıyorduk. Geceleri şarkı sözleri üzerinde çalışıyordum o zamanlar; tüm gün prova yapıyorduk ve gece eve gidince tek başıma şarkı sözleri üzerinde çalışıyordum. Bir sonraki gün geldim ve şöyle dedim: ‘Arkadaşlar, bu şarkıyı tsunami hakkında yapacağım.’”.

Japonya’daki doğal afetler hakkında yazarken, Lee daha önce onda olduğunu bilmediği bir derinlik keşfetti –“Never Go Back”e sadece gerçek bir güç vermekle kalmayan ama Evanescence’in yeni, kendi isimlerini taşıyan albümlerini ayrı yüksekliklere taşıyan bir derinlik.

“[Grup arkadaşlarıma] arabada şarkıyı söyledim ve herkes ‘Tüylerim ürperdi,’ dedi,” diyor Lee. “[Japon trajedisiyle] aramda bir bağlantı hissediyorum; tabii, ben yaşamadım olanları ama biraz da dışımda olan bir şey hakkında yazmak muhteşemdi, bu hep yaptığım bir şey değil. Ve şarkıya bayılıyorum.”