Forbes Röportajı

Evanescence’ın Amy Lee’si Orkestra Gösterilerini Anlatıyor: “Bence Bu Gerçekten Çok Havalı Bir An” (Forbes Röportajı)

Cadılar Bayramı’ndan sonraki gündeyiz ve Evanescence lideri Amy Lee muhtemelen grubun en büyük hedefi olan turun gösterilerinin arasında. Grubun “Bring Me To Life” ve “My Immortal” gibi bilindik şarkılarının orkestra versiyonlarını barindıran yeni albümleri Synthesis’i desteklemek için turneye çıkan grup, orkestranın da katıldığı bu sınırlı turnede gece ağırlıklı olarak sahne alıyor.

Ayrıca üç yaşındaki oğlu Jack ve kocası Josh Hartzler da Lee’nin yanında. Söylediğine göre dengelemesi gereken çok şey var. “Şu ana kadar ki en meşgul halim buymuş gibi hissediyorum.” diyor Amy. Ama konuştukça belli oluyor ki ayrıca hayatındaki en memnun edici şeylerden de biri.

Kendisi sahnede olmasına rağmen Josh’un Jack’i şeker ya da şakaya götürüşünü anlatırken sesine vuran durgunluk ve sakinlik gayet açık. Hem Lee hem de grup için yaratıcı bir zaman.

Orkestranın grubu nereye götüreceği hakkında kendisinin de bir fikri yok. Ama bana dedi ki; “Bu şovları ve bu özel deneyimi hayatımın sonuna kadar hatırlayacağımdan eminim.”

Steve Baltin: Cadılar Bayramın nasıldı?
Amy Lee: Kostüm giymedim, sahnedeydim. Çalışıyorum ama işimi sevdiğim için sorun değil. Üç yaşındaki oğlum Jack ve kocam Josh da aslında burda benimleler ve onlar kostümlerini giydiler. Konserden hemen önce herkes ceplerine şeker koydu ve biz de gidip grup ve ekipten şeker istedik. Çok sevimli, eğlenceli ve değişikti. Ama Jack’in hoşuna gitti. Cadılar Bayramı benim bir çok yönden her zaman için favorim olmuştur. Bu yüzden çok mutlu oldum çünkü kutlayabileceğimi ummuyordum bile. Ama hepsi bir anda oluverdi gibi. Tanrıya şükür Walmart son dakika kostümleri bulmak için sabahın üçünde bile açık.

Steve
Baltin: Gelmiş geçmiş en iyi kostümün neydi?
Amy Lee: Ohh, zor soru. Kostümlerimi hep kendim yaptım. Bu yüzden genellikle eski kostümlerime bakmak dünyadaki en komik şey çünkü hepsi insanların bana “e sen nesin şimdi?” diye sormasını sağlayan elle dikilmiş şeyler. Bir yıl özellikle bir yanım melek, diğer yanım şeytan olduğumu hatırlıyorum. Yüzümde ve bütün elbisede boydan boya bir çizgi vardı. Bir tarafı beyaz ve sizde diğer tarafinın da kırmızı olması gerekiyordu ama sonuç olarak pembe oldu çünkü 13 yaşındaydım ve kumaş boyamaya çalışıyordum. Bunun giydiğim en berbat kostüm olduğunu söylemek istiyorum. (Gülüyor)

Steve Baltin: Hem senin sahnede sevdiğin şeyi yapabilmen hem de Jack’in hala Cadılar Bayramı’nı alabiliyor olması ne kadar tatmin edici?
Amy Lee: Oldukça memnunum. Bütün herşeyin olmasını sağlamak için çok insan gerekiyor. Jack‘e bakmak konusunda bize yardım eden arkadaşlarımız var. Kocam dahil, ki kendisi Jack olayını yürütebilmek için durmadan çalışıyor, bir çok insan bana yardım ediyor. Yani oldukça müteşekkirim. Şu ana kadar ki en meşgul halim buymuş gibi hissediyorum, hem turnedeyim hem de anneyim. Bir de bu turnenin bizim için oldukça yeni bir bölge olduğu gerçegi var. Yapılacak çok şey var, bütün günler başlangıçtan sonuna kadar planlı. Ama gerçekten mutluyum.

Steve Baltin: Şimdi ne olursa olsun anneliğin öncelikli olduğunu bildiğin için müzikal anlamda yeni şeyler denemek daha kolay mı? Bu şekilde müzikte daha az baskı oluyor mu?
Amy Lee: Kesinlikle, aynen. Her şey bakış açısıyla alakalı. Ve anneliğin bana verdiği bakış açısı da oldukça sağlıklı çünkü herşey daha az korkutucu. Eğer bir şey istediğim gibi olmazsa, peki, her neyse, gidip Jack’i kucağıma alıyorum çünkü anne olmak kesinlikle en öncelikli şey. Bütün bir gününüzün işten ibaret olmadığını hatırlatıp sizi duygusal olarak rahatlatan harika bir şey. Aslında bakış açısı bu albümdeki büyük şeylerden biri. Şarkıları farklı kulan bir sürü açı var. Söyleme şeklim, özelllikle eski şarkılardan bir kaçı bu açıdan geçti, her biriyle ayrı bir ilişki ve geçmişimin olması, ve anne olduktan sonra bütün dünyaya bakışımın değişmesi. Ve şarkılarda ben 17 yaşımdayken orda olması mümkün olmayan derinlikler var.

Steve Baltin: Farklı duyduklarından bazıları neler?
Amy Lee: En iyi örnek  “My Immortal” Kesinlikle yeni albüme koymamayı düşündüm, ama bu yeniden yapmak için harika bir fırsattı. Markette açıldığında yüzde 99.9 oranında duyduğum versiyonu benim dayanamadığım o demo. Gerçek bir piyano bile değil ve 17 yaşımdayken babamın iş yerinde bize izin verdiği stüdyoda kayıt yapmamız. Dolayısıyla bir parçam şarkıyı yeniden yapmak istedi ve bu David’in yardımlarıyla birlikte yapmak için aşırı iyi bir fırsattı. Ama o şarkıya hiç yakın hissedemedim. Çok uzun zaman önce yazılmıştı, ama şimdi hayranlarla benim aramdaki o tarihin büyük bir parçası ve bana şu an hissettirdiği bu. Şarkı onlarla ilgili. Hayranlar ve benim aramdaki bunca yıllık ilişkiyle ilgili.

Steve Baltin: Aslında oldukça komik çünkü bir sanatçı olarak geri dönüp değiştirmek istediğin çok şey oluyor.
Amy Lee: Kesinlikle doğru ve bu da hızlandırmanın bir parçası. “My Immortal”ın şu katlanamadığım hali var, yani gidip yeniden sevdiğim ve duymak istediğim şekilde yapma fırsatını kullanacağım. Şarkıların çoğunu sevmiyorumdan ziyade rock hallerini çok iyi gösterdik, şimdi de altta kalan programlama ve orkestrayı göstermek istiyoruz. Bir şansı kullanip insanlara aslında müziğimizde hep olan fakat arka planda kalan o tamamen farklı bölümü göstermek istiyorum.

Steve Baltin: Hayranların tepkileri nasıl?
Amy Lee: Bence çok beğendiler. Bu hem bizim hem de onlar için bu müziği farklı bir şekilde deneyimlemenin yeni bir yolu. Klasiklerin orjinal hallerini senelerdir çalıyoruz. Yani bu konserlerde bir çok farklı mekana gitmek, orkestra salonlarında konser vermek, insanların oturup dinlemesi gidip zıplayıp bağıracağınız bir rock konserinden daha çok bir tiyatroya ya da filme gitmeye benziyor. 28 orkestra sanatçısı sahneye çıkmadan önce gerçekleşen çok samimi anlar var. Yani oldukça kişisel bir deneyim. Gördüğüm tepkiler gerçekten iyi ama kesinlikle farklıydı. Bizim için sahneye çıkmak hala tuhaf, yeni yeni alışıyoruz. Kesinlikle bir Rock and Roll konseri değil ama bence çok özel ve bu konserlerle bu özel deneyimi hayatımın sonuna kadar hatırlayacağımdan eminim.

Steve Baltin: İleriye dönük olarak sana nasıl ilham veriyor bu? Daha fazla orkestra ya da film müziği bestelemek istediğini mi görüyorsun kendinde?
Amy Lee: Biraz diğer türlü aslında, yaptığım da buydu. Geçen albümle şu an arasında kendimi tatmin etmek için bunu ve bütün bu film müziği olayını yapıyordum. Bunu yapmaktan çok zevk alıyorum. Ve şu an müziğimizle uğraşmaktan biraz daha az korkuyorum ve daha hazırım. Yani yapmak istedim çünkü iyi hissettirdi. Cidden büyük bir plan filan yok. Bu çok pahalı bir süreç ve pazarlama açısından bakarsak pek de akıllıca bir şey değil bu yüzden. Yaratıcı bir fikrim vardı, iyi hissettirdi biz de yaptık. Zıtlığı çok severim. Uç noktaları çok severim. Yani bu yaz katıldığımız Avrupa Metal festivallerinden sonra tamamen orkestra salonlarına gitmemizin zıtlığı aşırı havalı. Bana iyi hissettiriyor, bu yüzden tek söyleyeceğim, bizden gelecek sonraki adımla, güzergahımızla ilgili hiçbir fikrim yok, bu dünyada daha da derine inmek demek. Bence bu sadece zamanda çok havalı bir an.

13/11/17

Röportajın türkçe çevirisi için Berfin Şefika’ya teşekkürler.